همای سعادت

در معارف مهدوی، به چه موضوعی باید بیشتر فکر کنیم؟

ما وقتی می‌خواهیم دربارۀ ظهور صحبت کنیم، در واقع باید دربارۀ خودمان صحبت کنیم! این ما هستیم که به دوران غیبت پایان خواهیم داد. بیشتر باید در این‌باره فکر کنیم. امروز مهمترین موضوع در معارف مهدوی، «رفع عیوب مدعیان ولایتمداری» است.

دانشگاه_امام_صادق(ع) -95/03/02
ظهور #مهدویت
http://bayanmanavi.ir/post/3052
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

طبق برخی روایات ، میزان افزایش دانشی را که آن حضرت بر دانش مردم اضافه می کند ، به نسبت 25 به 2 است ، یعنی اضافه بر 2 جزء از علم را که قبلا” دارا بوده اند 25 جزء دیگر را بر آن افزوده و به طور کلی دانش بشر 27 جزء خواهد شد .
هم چنانکه در زمان آن حضرت پای ساکنان زمین به سوی ساکنان کرات گشوده می شود بلکه مرحله گشوده شدن درهای عالم غیبت به روی این جهان مادی ما آغاز می گردد ، که انسانهائی از بهشت به زمین می آیند که برای مردم اعجاز آور و خارق العاده خواهد بود .
و در روزگار آن حضرت و بعد از آن شماری از پیامبران و امامان علیهم السلام به زمین باز خواهند گشت و تا هر زمان که اراده حق تعالی باشد فرمانروایی خواهند نمود . و این امر از نشانه های رستاخیز و مقدمات آن می باشد .
به نظر می رسد که جنبش دجال ملعون و فتنه و آشوب او یک حرکت انحرافی بهره گیری از پیشرفت علوم و حالت رفاهی باشد که در زمان امام (ع ) جامعه بشری به آن دست می یابد تا ، دجال از روشهای پیشرفته چشمبندی ، برای فریب جوانان پسر و دختر و زنان که بیشتر پیروان او را تشکیل می دهند ، استفاده می کند .
از این رو در جهان موجی از فتنه و آشوب بوجود می آورد که فریبکاری های او را باور می کنند ، اما حضرت مهدی (ع ) نیرنگ های وی را آشکار ساخته و به زندگی او و هوادارانش خاتمه می بخشد .
این بود دورنمائی کلی از حرکت و انقلاب جهانی حضرت مهدی موعود(ع ) . . . اما روزگاری که این حوادث در آن رخ می دهد ، آشکارترین نشانه ها و رویدادهای آن از زبان روایات چنین است :
نخست فتنه ای است که بر امت اسلامی پیش می آید و روایات ، آن را آخرین و سخت ترین فتنه ها توصیف می کند که بر آنان وارد شده ، و با ظهور امام (ع ) برطرف می گردد .
نکته قابل توجه این است که تمام ویژگیهای کلی و مشروح این آشوب با فتنه و سلطه غربی ها و نیز کشورهای شرقی هم پیمان با آن در آغاز این قرن ، تطبیق می کند چه اینکه این آشوب سراسر ممالک اسلامی و تمام خانواده های آنان را دربر می گیرد .
خانه ای وجود ندارد ، مگر این که آن فتنه داخل آن شده و هیچ مسلمانی نمی ماند مگر اینکه مورد آسیب آن واقع می شود .
ملت های کافر برکشورهای مسلمانان هجوم می آورند ، آنگونه که گرسنگان آزمند برسفره چرب و رنگین حمله می کنند .
به هنگام آن فتنه و آشوب گروهی از غرب و گروهی از شرق آمده و برامت من حکمرانی کنند .
این فتنه از سرزمین شام ، سرزمینی که دشمنان ما سلطه گری استعماری سیاه خویش را از آنجا آغاز نموده ، و آن را کانون پرتو افکن تمدن می نامند شروع می شود در نتیجه آشوبی به پا می شود که در زبان روایات به ((فتنه فلسطین )) از آن یاد شده ، آشوبی که کشور شام در اثر آن ، هم چون آب درون مشک به هم می خورد .
((چون فتنه فلسطین برپا شود منطقه شام دچار آشفتگی و نابسامانی گردد ، مانند بهم خوردن آب در مشک ، و آنگاه که زمان پایانش فرا رسد پایان یافته و اندکی از شما پشیمان می شوید . ))
روایات ، نسل ها و فرزندان مسلمان را بدین گونه توصیف می کند : که آنان با فرهنگ این فتنه و آشوب نشو و نما می کنند به گونه ای که از دیگر فرهنگ ها بی اطلاع می مانند . . . و فرمانروایان ستمگری که با احکام کفر و هوا و هوس بر مسلمانان حکمرانی نموده و آنان را با بدترین وضعی شکنجه می دهند .
احادیث شریف ، به وجود آورندگان این آشوب را رومیان (غربیها) و ترکان که ظاهرا مراد از آنان (روسها) باشند ، نام برده ، و آنگاه که حوادث بزرگی در سال ظهور حضرت مهدی (ع ) رخ می دهد ، آنان نیروهای خود را در رمله فلسطین و در انطاکیه در ساحل ترکیه سوریه و در جزیزه ، واقع در مرزهای سوریه عراق ترکیه ، مستقر می سازند .
زمانیکه روم و ترک (روسیه و غرب ) علیه شما شورش . . . و با یکدیگر نیز مخالفت و کشمکش می نمایند و جنگ و درگیری ها در جهان رو به افزایش می رود ، هواداران ترکان ، جهت استقرار در جزیره و خوارج روم به انگیزه فرود آمدن در رمله به حرکت در می آیند
هم چنین در روایات آمده که آغاز ظهور آن بزرگوار از ایران خواهد بود .
نقطه آغاز ظهور او از سوی مشرق است و چون آن هنگام فرا رسد ، سفیانی خروج می کند .
یعنی ، آغاز مقدمات و زمینه ظهور آن حضرت بدست طرفداران سلمان فارسی ، یاران درفش های سیاه انجام پذیرفته و نهضت آنان به دست مردی از قم به وجود می آید .
مردی از قم قیام نموده و مردم را به حق دعوت می نماید . گروهی که گرد او جمع می شوند ، دلهاشان چون پاره ای آهن محکم و استوار است و آنچنان نستوه اند که از تند بادها و طوفانهای کارزار نمی هراسند ، و از نبرد خسته و افسرده نشده و وحشتی به دل راه نمی دهند ، و همواره توکل و اتکاء آنها به خداوند است و فرجام نیکو از آن تقواپیشگان خواهد بود .
آنان پس از بپاخاستن و به وجود آوردن انقلابشان از دشمنان خود (ابرقدرتها) می خواهند که آنها را به حال خود رها نموده و در امور آنها دخالت نکنند ، اما آنان بر این امر اصرار دارند .
حق را می جویند ، به آنان سپرده نمی شود ، بار دیگر خواستار آن می شوند دیگر بار نیز سپرده نمی گردد . با مشاهده این وضع سلاح بر دوش گرفته ، و به مبارزه ادامه می دهند تا خواسته آنها را عملی می نمایند ولی این بار اینان نمی پذیرند ، تا اینکه قیام نموده . . . . و پرچم نهضت را به دست صاحب شما یعنی (حضرت مهدی (ع ) می سپارند ، و کشته های آنان شهیدان راه حق هستند
و به گفته روایات آنها سرانجام در جنگ طولانی خود پیروز گشته و دو شخصیتی که وعده داده شده در بین آنان ظاهر می شوند . که یکی خراسانی بعنوان فقیه و مرجع ، یا رهبر سیاسی ، و دیگری شعیب بن صالح که جوانی گندم گون ، با ریش کم پشت از اهالی ری ، می باشد به عنوان فرمانده نظامی می باشد .
با سپردن این دو شخصیت پرچم اسلام را به حضرت مهدی (ع ) ، با نیروهای خود در نهضت آن حضرت شرکت می نمایند . و شعیب بن صالح به سمت فرماندهی کل قوای حضرت مهدی (ع ) نائل می گردد .
هم چنین روایات از حرکتی یاد می کند که در سوریه توسط ((عثمان سفیانی )) که از هواداران رومیان و هم پیمان با یهود است برپا شده و وی سوریه و اردن را یک پارچه در قلمرو حکومت خویش در می آورد .
خروج سفیانی امری حتمی است که از آغاز تا انجام آن پانزده ماه به طول می انجامد . شش ماه آن را به جنگ و کشتار پرداخته و با به تصرف در آوردن پنج منطقه ، نه ماه کامل بر آن مناطق فرمانروائی می کند .
طبق گفته روایات آن مناطق پنجگانه علاوه بر سوریه و اردن ، احتمالا لبنان را نیز در بر می گیرد .
این وحدت نامیمونی است که توسط سفیانی در کشور شام به وجود می آید ، زیرا که هدف آن ایجاد یک خط دفاعی (عربی ) از اسرائیل ، و پایگاهی برای رویاروئی با ایرانیان و زمینه سازان حکومت حضرت مهدی (ع ) می باشد .
از این رو سفیانی اقدام به اشغال و تصرف عراق نموده و نیروهای وی وارد عراق می گردند .
او تعداد یکصد و سی هزار نیرو را به کوفه اعزام می نماید و آنها در محلی بنام ((روحاء)) و ((فاروق )) فرود می آیند ، آنگاه شصت هزار تن از آنان روانه کوفه شده و در محل مقبره حضرت هود (ع ) در نخیله منزل می کنند ، و گویا من سفیانی (و یا همراه و یار او) را می بینم که در کوفه و در زمینهای پهناور و سرسبز شما رحل اقامت افکند و منادی او بانگ برمی آورد که هر فردی سر شیعه علی را بیاورد هزار درهم به او داده می شود ، در این هنگام است که همسایه به همسایه اش حمله ور شده و می گوید این شخص از زمره آنان است .
آنگاه سفیانی را به پرکردن خلاء سیاسی که در حجاز بوجود آمد وادار می نمایند و برای مبارزه و نابودی حکومت حضرت مهدی (ع ) که زبانزد مردم بوده و انتظار آغاز آن را از مکه دارند ، حکومت سفیانی را تقویت می نمایند .
از این رو سفیانی سپاه خود را به حجاز گسیل داشته و نیروهایش با ورود به شهر مدینه در آنجا دست به فساد زده و سپس آهنگ مکه می نمایند ، جائی که حضرت مهدی (ع ) نهضت خویش را از آن مکان آغاز نموده است . پس از آن معجزه ای که پیامبر (ص ) در مورد سپاه سفیانی قبل از رسیدن به مکه وعده داه است ، یعنی فرو رفتن به زمین ، رخ خواهد داد .
پناهنده ای به خانه خدا پناه می برد ، آنگاه سپاهی به سوی او فرستاده می شود ، همین که به بیابان مدینه می رسند در زمین فرو می روند .
پس از آن سفیانی بعد از شکست از ایرانیان و یمنی ها در عراق ، و شکستی که در حجاز به دست حضرت مهدی (ع ) به واسطه معجزه فرو رفتن در زمین نصیب او می گردد ، عقب نشینی می کند و جهت رویاروئی با پیشروی امام (ع ) که با سپاه خویش راهی دمشق و قدس می باشد ، به جمع آوری و بازسازی نیروهای خود در داخل کشور شام می پردازد .
روایات این نبرد را حماسه ای بزرگ دانسته که از عکا تا صور و انطاکیه در ساحل دریا ، و در داخل منطقه ، از دمشق تا طبریه و قدس امتداد می یابد .
در این گیرودار خشم خداوند بر سفیانی و همدستان یهودی و رومی (غربی ) وی فرود آمده و پس از شکستی سخت و کوبنده ، سفیانی به اسارت در آمده و کشته می شود ، آنگاه حضرت مهدی (ع ) به همراهی مسلمانان وارد قدس می گردد .
هم چنانکه روایات نهضت دیگری را که زمینه ساز حکومت آن حضرت بوده و در یمن پدید می آید ، یاد نموده و رهبر آن نهضت ((یمنی )) را ستوده و یاری نمودن وی را بر مسلمانها واجب می شمارد :
در بین پرچمها هیچ پرچمی از درفش یمنی هدایت کننده تر نیست پس از خروج یمنی فروش سلاح به مردم حرام آن بزرگوار و ورود او به عراق خواهد بود .
البته آزاد نمودن حجاز مربوط به نابسامانی و خلاء سیاسی و بحران حکومت در آن جاست که مشروح آن در فصلهای بعدی خواهد آمد .
کتاب عصر ظهور - علی کورانی

روایات شریفه حاکی از این است که انقلاب و حرکت ظهور حضرت مهدی (ارواحنا فداه ) بعد از فراهم شدن مقدمات و آمادگیهای منطقه ای و جهانی از مکه آغاز می گردد . . .
و طبق بیان روایات ، در سطح جهانی نبردی سخت بین رومیان (غربیها) و بین ترکان و یا هواداران آنها که ظاهرا روسها باشند بوجود می آید ، تا جائیکه به جنگ جهانی منجر می گردد .
اما در سطح منطقه دو حکومت هوادار حضرت مهدی علیه السلام در ایران و یمن تشکیل خواهد شد . . . که یاران ایرانی آن حضرت مدتی قبل از ظهور ، حکومت خویش را تاءسیس نموده و درگیر جنگی طولانی می شوند که سرانجام در آن پیروز می گردند .
و اندک زمانی پیش از ظهور آن بزرگوار در بین ایرانیان دو شخصیت ، با عنوان سید خراسانی ، رهبر سیاسی و شعیب بن صالح ، رهبر نظامی ظاهر شده و ایرانیان تحت رهبری این دو تن ، نقش مهمی را در حرکت ظهور آن حضرت ایفاء خواهند نمود .
اما یاران یمنی وی ، قیام و انقلاب آنان چند ماه پیش از ظهور حضرت بوده و ظاهرا ایشان در سامان بخشیدن به خلاء سیاسی که در حجاز بوجود می آید همکاری می نمایند . علت بوجود آمدن این خلاء سیاسی حجاز این است که شاه نابخردی از خاندان فلان ! که آخرین پادشاه حجاز می باشد کشته شده و بر سر جانشینی او اختلاف بوجود می آید به گونه ای که این اختلاف تا ظهور مهدی (ع ) ادامه خواهد یافت .
آنگاه که مرگ عبد الله فرا رسد ، مردم در جانشینی او نسبت به هیچکس به توافق نمی رسند و این جریان تا ظهور حضرت صاحب الامر همچنان ادامه می یابد ، عمر سلطنت های چندین ساله بسر آمده ، نوبت پادشاهی چند ماهه و چندین روزه فرا می رسد . ابوبصیر می گوید : پرسیدم : آیا این وضع به طول می انجامد ؟ فرمود : هرگز .
و این درگیری بعد از کشته شدن این پادشاه (عبدالله ) منجر به کشمکش بین قبیله های حجاز می شود .
از جمله نشانه های ظهور ، حادثه ای است که بین دو حرم (مکه و مدینه ) رخ می دهد .
عرض کردم : چه حادثه ای اتفاق می افتد ؟ فرمود : تعصب قبیله ای میان دو حرم به وجود آمده و شخصی از فرزندان فلان ! پانزده تن از سران و شخصیتهای قبیله مخالف و یا از فرزندان مخالفان خود را می کشد .
در این هنگام نشانه های ظهور حضرت مهدی (ع ) آشکار شده و شاید بزرگترین نشانه آن ، ندای آسمانی است ، که به نام او در 23 ماه رمضان شنیده می شود .
سیف بن عمیره گفت : نزد ابوجعفر منصور بودم وی بدون مقدمه گفت : این سیف بن عمیره بدون تردید ندا کننده ای از آسمان نام مردی از فرزندان ابوطالب را می خواند . گفتم : فدایت شوم ای امیرمؤ منان ، این سخن را روایت می کنید ؟ گفت : آری سوگند به آن کس که جانم در دست اوست آن را با گوش خود شنیدم . گفتم : ای امیر مؤ منان ، من تاکنون چنین حدیثی از کسی نشنیده ام ! گفت : ای سیف ، این سخن حق است ، زمانیکه آن امر واقع می شود ، نخستین کسی که اجابت نماید ما هستیم ، مگر نه این است که آن ندا ، مردی از عموزادگان ما را می خواند ؟ گفتم : آیا آن مرد از فرزندان فاطمه (س ) است ؟ گفت : آری این سیف ، چنانچه این روایت را از ابوجعفر محمد بن علی امام باقر نشنیده بودم ، اگر تمام مردم روی زمین برایم می گفتند نمی پذیرفتم ، اما او محمد بن علی (امام باقر (ع ) است .
طبق روایات پس از این ندای آسمانی ، حضرت مهدی (ع ) به طور سری با برخی از یاران و هواداران خود ارتباط برقرار می نماید . درباره آن بزرگوار ، در سراسر گیتی سخن بسیار به میان آمده ، و نام وی زبانزد همگان گشته ، و محبتش در دلها جای می گیرد .
دشمنان وی از ظهور آن حضرت سخت بیمناک شده ، و از این رو برای دست یافتن به او به تلاش و کوشش می پردازند . . . در میان مردم شایع می شود که آن حضرت در مدینه منوره اقامت گزیده ، و حکومت حجاز یا نیروهای خارجی جهت کنترل اوضاع داخلی حجاز ، و پایان دادن به کشمکش قبائل با حکومت وقت لشکریان سفیانی را از سوریه به یاری می طلبند .
این سپاه وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمی که دست یابند او را دستگیر می کنند . بسیاری از آنان و شیعیان آنها را کشته و بقیه را بزندان می افکنند .
سفیانی ، دسته ای از نیروهای خود را روانه مدینه می کند و آنها مردی را در آنجا بقتل می رسانند و مهدی و منصور از آنجا می گریزند ، و از اولاد پیامبر (ص ) کوچک و بزرگ آنان دستگیر شده به گونه ای که هیچکس نمی ماند جز اینکه دستگیر و زندانی می گردد ،
نیروهای سفیانی در تعقیب آن دو مرد از شهر بیرون می آیند و حضرت مهدی (ع ) همانند حضرت موسی علیه السلام ، بیمناک و نگران از آنجا خارج شده و رهسپار مکه می گردد .
سپس آن حضرت در شهر مکه با بعضی از یاران خود تماس می گیرد . . . . تا اینکه قیام و حرکت مقدس خویش را در شب دهم محرم بعد از نماز عشاء از حرم شریف مکی آغاز می کند آنگاه نخستین سخنرانی خود را برای مردم مکه ایراد می فرماید ، که دشمنان وی سعی در ترور آن حضرت دارند ، اما یاران آن حضرت با در میان گرفتن آن بزرگوار دشمنان را دور و متفرق ساخته ، و نخست بر مسجد الحرام و سپس بر مکه تسلط می یابند .
و در صبح روز دهم محرم حضرت مهدی علیه السلام پیام خود را به زبانهای مختلف به تمام جهان ابلاغ می کند و ملل دنیا را به یاری خویش دعوت کرده ، اعلام می دارد که در مکه باقی خواهد ماند ، تا معجزه ای که جد گرامی اش حضرت مصطفی (ص ) وعده فرموده ، و آن فرو رفتن لشکریان سفیانی بزمین است که برای درهم شکستن حرکت آن حضرت راهی مکه می شوند ، به وقوع پیوندد .
اما پس از اندک زمانی ، معجزه وعده دادن شده در مورد سپاه سفیانی که در مسیر مکه به حرکت در آمده اتفاق می افتد .
چون (سپاه سفیانی ) به بیابان مدینه می رسد خداوند آنها را در زمین فرو می برد ، و این مصداق فرموده خدای بزرگ است که فرمود :

((و اگر تو ای پیامبر سختی حال تبهکاران را مشاهده کنی آنگاه که ترسان و هراسان گشته و هیچ از عذاب آنان فروگذار نشود و از مکانی نزدیک گرفتار شوند
((همینکه به بیابان می رسند به زمین فرو می روند و کسانی که پیشاپیش رفته اند باز می گردند تا ببینند آن قوم چه کردند که خود نیز به سرنوشت آنان دچار می شوند و عقب ماندگان نیز از راه رسیده و به آنها می پیوندند که جویای حال آنان شوند ، به همین بلا گرفتار می شوند .
آن حضرت پس از این معجزه فرو رفتن دشمنان در زمین ، با سپاه خود که متشکل از ده و اندی هزار تن است که از مکه رهسپار مدینه می گردد ، و پس از نبردی با نیروهای دشمن مستقر در آنجا ، مدینه را آزاد ساخته ، آنگاه با آزادسازی دو حرم مکه و مدینه فتح حجاز و تسلط بر منطقه خاتمه می یابد .
برخی از روایات خاطر نشان می سازد که آن حضرت ، پس از پیروزی بر حجاز راهی جنوب ایران می شود و در آنجا با سپاه ایران و توده های مردم آن سامان به رهبری خراسانی و شعیب بن صالح برمی خورد آنان با وی بیعت کرده و با همرزمی یکدیگر با قوای دشمن در بصره به پیکار می پردازند که سرانجام به پیروزی بزرگ و آشکاری دست می یابند .
سپس امام (ع ) وارد عراق گردیده و اوضاع داخلی آنجا را پاکسازی می کند و با درگیری با بقایای نیروهای سفیانی و گروهکهای متعدد شورشی آنها را شکست داده و به قتل می رساند .
آنگاه عراق را مرکز حکومت و کوفه را پایتخت خود قرار می دهد ، و بدین سان ، یمن ، حجاز ، ایران ، عراق ، و کشورهای خلیج فارس یکپارچه تحت فرمانروائی آن حضرت در می آید .
رویات یادآور این معناست که نخستین جنگی را که حضرت مهدی (ع ) پس از فتح عراق به آن اقدام خواهد نمود جنگ با ترکان است :
((اول لواء یعقده یبعثه الی الترک فیهزمهم ))
نخستین سپاهی که حضرت مهدی (ع ) تشکیل می دهد لشکری است که به سوی ترکها گسیل داشته و آنها را شکست می دهد .
و ظاهرا مقصود از ترکان ، روس ها است که بعد از جنگ جهانی با رومیان یعنی غربیها ضعیف و ناتوان می شوند .
و امام (ع ) پس از تجهیز ، سپاه بزرگ قومش را راهی قدس می گرداند ، در این هنگام سفیانی در برابر آن حضرت عقب نشینی می کند تا اینکه لشکریان حضرت مهدی (ع ) در ((مج عذراء)) نزدیک دمشق فرود می آیند ، و گفتگو و مذاکراتی میان آن بزرگوار و سفیانی انجام می پذیرد ، اما موضع سفیانی در مقابل آن حضرت ضعیف است بخصوص که موج گسترده مردمی به آن حضرت گرایش پیدا می کنند . به گونه ای که روایات نشان می دهد ، سفیانی می خواهد قدرت را به او واگذارد ، اما حامیان یهودی و رومی وی و دستیارانش او را سرزنش می کنند .
آنها با بسیج نیروهای خود با امام (ع ) و سپاه وی درگیر نبردی بزرگ می شوند ، نبردی که محورهای ساحلی آن ، از عکا در فلسطین گرفته تا انطاکیه در ترکیه و در داخل از طبریه (1) تا دمشق و قدس را فرا می گیرد . . .
در این هنگام خشم الهی بر نیروهای سفیانی و یهودی و رومی فرود آمده و به دست مسلمانان کشته می شوند ، به گونه ای که اگر یکی از آنان در پشت صخره ای پنهان شود ، آن صخره بانگ برآورد : ای مسلمان ، در اینجا فردی یهودی مخفی شده او را هلاک کن .
در این لحظه ظفر و یاری خداوند بر امام مهدی (ع ) و مسلمانان به ارمغان آمده پیروزمندانه وارد قدس می گردند .
غربیان مسیحی به طور ناگهانی مواجه با شکست یهودیان و نیروهای پشتیبان آنها به دست با کفایت آن حضرت می شوند ، از این رو آتش خشم آنان برافروخته شده و علیه امام (ع ) اعلان جنگ می دهند .
ولی ناگاه حضرت مسیح علیه السلام از آسمان به قدس فرود آمده و با سخنان خویش جهانیان و بویژه مسیحیان را مورد خطاب قرار می دهد .
فرود آمدن حضرت مسیح (ع ) برای جهانیان علامت و نشانه ای است که موجب شادی مسلمانان و ملتهای مسیحی خواهد گردید .
به نظر می رسد که حضرت مسیح (ع ) میان حضرت مهدی (ع ) و غربی ها وساطت نموده ، قرارداد صلحی به مدت هفت سال بین دو طرف بسته می شود .
بین شما و رومیان چهار پیمان صلح برقرار می شود که چهارمین آنها به دست مردی از (خاندان ) هرقل ، انجام می پذیرد و هفت سال به طول می انجامد . مردی از عبدالقیس به نام ((مستور بن غیلان )) پرسید : این پیامبر خدا پیشوای مردم در آن روز چه کسی خواهد بود ؟ فرمود : مهدی از فرزندانم ، که مردی چهل ساله بنظر می رسد ، چهره اش چون ستاره تابان می درخشد ، برگونه راست او خالی وجود دارد ، و در حالی که دو قبای قطوانی (2) به تن دارد همچون مردان بنی اسرائیل جلوه می کند ، وی گنجینه های زمین را استخراج نموده و شهری شرک آلود را آزاد می سازد .
آنگونه که در بعضی روایات آمده غربی ها پس از دو سال پیمان صلح را می شکنند . شاید انگیزه این پیمان شکنی ، ترس و وحشتی است که حضرت مسیح (ع ) در اثر ایجاد موج همبستگی مردمی در بین ملتهای آنان بوجود می آورد . بسیاری از غربیها به آئین اسلام گرویده و حضرت مهدی (ع ) را مورد حمایت و تاءیید خویش قرار می دهند .
لذا رومیان در یک هجوم ناگهانی با نزدیک به یک میلیون سرباز به سرزمین شام و فلسطین یورش می آورند .
((آنگاه با شما پیمان شکنی نموده و با ارتشی متشکل از هشتاد لشکر و هر لشکر دوازده هزار سرباز به سوی شما گسیل می شوند))
و نیروهای اسلام رویاروی آنان قرار گرفته و حضرت مسیح موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدی (ع ) اعلام داشته و پشت سر وی در قدس نماز می گزارد .
نبرد با رومیان (غربیها) در همان محورهای نبرد آزادی قدس ، از عکا تا انطاکیه ، و از دمشق تا قدس و مرج دابق (3) روی خواهد داد که شکستی سخت متوجه رومیان و پیروزی بزرگ و آشکاری نصیب مسلمانان می گردد .
پس از این کارزار دروازه های پیروزی جهت فتح نمودن اروپا و غرب مسیحیت ، به روی آن حضرت گشوده می شود . . . و ظاهرا بسیاری از کشورها به وسیله انقلاب ملتهای خودشان فتح می گردد ، چرا که ملتها حکومتهای خود را که مخالف حضرت مهدی و مسیح علیهماالسلام است سرنگون ساخته و حکومتهای طرفدار آن حضرت را برپا می دارند .
بعد از فتح غرب توسط امام (ع ) و در آمدن آن تحت فرمانروائی آن حضرت ، و اسلام آوردن بیشتر مردم آن سامان ، حضرت مسیح علیه السلام رحلت نموده و حضرت مهدی (ع ) و مسلمانان برپیکر او نماز می گزارند ، و آنطور که روایات می گوید ، امام علیه السلام مراسم دفن و نماز خواندن بر بدن وی را آشکارا در حضور مردم انجام می دهد ، تا همچون بار اول درباره او سخن ناروا نگویند ، سپس پیکر پاک او را با پارچه ای که دست بافت مادرش مریم صدیقه علیهما سلام است کفن نموده و در جوار مزار شریف در قدس به خاک می سپارد .
پس از فتح جهان توسط آن حضرت و یکپارچگی تمام دولتهای جهان به صورت یک حکومت اسلامی . . . امام (ع ) جهت تحقق بخشیدن به اهداف الهی در ابعاد گوناگون و در میان ملتهای جهان اقدام می کند ، و برای تعالی بخشیدن و شکوفائی زندگی مادی و تحقق توانگری و رفاه همگان قیام نموده و جهت گسترش فرهنگ و دانش ، و بالا بردن سطح آگاهی دینی و دنیایی مردم می کوشد . . .
کتاب عصر ظهور - علی کورانی