همای سعادت

گناه اصلی این است!

اگر فرموده‌اند: «گناه»، ظهور را به تأخیر می‌اندازد، منظور اصلی گناه‌های فردی نیست، منظور «ناتوانی شیعه از زندگی دسته‌جمعی خوب» است! گناه اصلی این است! و الا کسی که اهل شراب و قمار و این مسائل است، اصلاً جزء مقدمه‌سازان نیست، زیاد هم نمی‌تواند مانع ظهور باشد.

دانشگاه_امام_صادق(ع) -95/03/02
ظهور مهدویت
http://bayanmanavi.ir/post/3052

انبانۀ خودخواهی

بعضی وقت‌ها ممکن است ملائکه به برخی از کسانی که تکی می‌روند به امام زمان(عج) ابراز ولایتمداری می‌کنند، و حاضر نیستن وظایف اجتماعی خود را عمل کنند بگویند: «تو انبانۀ خودخواهی هستی که برای کسی غیر از حضرت فداکاری نمی‌کنی و حاضر نیستی برای مؤمنین ایثار کنی، و با ولایتمداران هم‌یاری نمی‌کنی؛ بیجا می‌کنی که می‌گویی می‌خواهم فدای ایشان بشوم!»

دانشگاه_امام_صادق(ع) -95/03/02
ظهور  مهدویت
http://bayanmanavi.ir/post/3052

ابراز ولایتمداری تکی؟!

امام زمان(عج) در توقیع شریف خود تصریح فرمودند که اگر شیعیان ما جمع شوند و به عهدی که ما به گردن آنها داریم وفا کنند، به سرعت سعادت مشاهدۀ ما نصیب‌شان می‌شود. (احتجاج/499/2) یعنی اینکه هرکس «تکی» به حضرت ابراز ولایتمداری کند، مانع ظهور را برطرف نمی‌کند! طبق این روایت، ولایت‌پذیری حضرت باید «عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ» باشد.

دانشگاه_امام_صادق(ع) -95/03/02
ظهور مهدویت
http://bayanmanavi.ir/post/3052

مگر مردم چقدر تقصیر دارند؟!

الف) مانع اصلی ظهور، «مستکبران» نیستند، خدا آنها را به حساب نمی‌آورد: إِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً.

ب) مانع اصلی ظهور، عدم آمادگی بشریت و حتی عموم مردم ما هم نیست! مردم اگر معنویت‌شان ضعیف است، چقدر تقصیر دارند؟! یا زورگویان نمی‌گذارند و یا از مؤمنینی که مدعی و پیشتاز این راه هستند، چیزی به مردم نرسیده.

ج) مسئلۀ اصلی، برطرف شدن ضعف‌های ما مدعیان_ولایت‌مداری است.

دانشگاه_امام_صادق(ع) -95/03/02
ظهور #مهدویت
http://bayanmanavi.ir/post/3052

در معارف مهدوی، به چه موضوعی باید بیشتر فکر کنیم؟

ما وقتی می‌خواهیم دربارۀ ظهور صحبت کنیم، در واقع باید دربارۀ خودمان صحبت کنیم! این ما هستیم که به دوران غیبت پایان خواهیم داد. بیشتر باید در این‌باره فکر کنیم. امروز مهمترین موضوع در معارف مهدوی، «رفع عیوب مدعیان ولایتمداری» است.

دانشگاه_امام_صادق(ع) -95/03/02
ظهور #مهدویت
http://bayanmanavi.ir/post/3052
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

روایات شریفه حاکی از این است که انقلاب و حرکت ظهور حضرت مهدی (ارواحنا فداه ) بعد از فراهم شدن مقدمات و آمادگیهای منطقه ای و جهانی از مکه آغاز می گردد . . .
و طبق بیان روایات ، در سطح جهانی نبردی سخت بین رومیان (غربیها) و بین ترکان و یا هواداران آنها که ظاهرا روسها باشند بوجود می آید ، تا جائیکه به جنگ جهانی منجر می گردد .
اما در سطح منطقه دو حکومت هوادار حضرت مهدی علیه السلام در ایران و یمن تشکیل خواهد شد . . . که یاران ایرانی آن حضرت مدتی قبل از ظهور ، حکومت خویش را تاءسیس نموده و درگیر جنگی طولانی می شوند که سرانجام در آن پیروز می گردند .
و اندک زمانی پیش از ظهور آن بزرگوار در بین ایرانیان دو شخصیت ، با عنوان سید خراسانی ، رهبر سیاسی و شعیب بن صالح ، رهبر نظامی ظاهر شده و ایرانیان تحت رهبری این دو تن ، نقش مهمی را در حرکت ظهور آن حضرت ایفاء خواهند نمود .
اما یاران یمنی وی ، قیام و انقلاب آنان چند ماه پیش از ظهور حضرت بوده و ظاهرا ایشان در سامان بخشیدن به خلاء سیاسی که در حجاز بوجود می آید همکاری می نمایند . علت بوجود آمدن این خلاء سیاسی حجاز این است که شاه نابخردی از خاندان فلان ! که آخرین پادشاه حجاز می باشد کشته شده و بر سر جانشینی او اختلاف بوجود می آید به گونه ای که این اختلاف تا ظهور مهدی (ع ) ادامه خواهد یافت .
آنگاه که مرگ عبد الله فرا رسد ، مردم در جانشینی او نسبت به هیچکس به توافق نمی رسند و این جریان تا ظهور حضرت صاحب الامر همچنان ادامه می یابد ، عمر سلطنت های چندین ساله بسر آمده ، نوبت پادشاهی چند ماهه و چندین روزه فرا می رسد . ابوبصیر می گوید : پرسیدم : آیا این وضع به طول می انجامد ؟ فرمود : هرگز .
و این درگیری بعد از کشته شدن این پادشاه (عبدالله ) منجر به کشمکش بین قبیله های حجاز می شود .
از جمله نشانه های ظهور ، حادثه ای است که بین دو حرم (مکه و مدینه ) رخ می دهد .
عرض کردم : چه حادثه ای اتفاق می افتد ؟ فرمود : تعصب قبیله ای میان دو حرم به وجود آمده و شخصی از فرزندان فلان ! پانزده تن از سران و شخصیتهای قبیله مخالف و یا از فرزندان مخالفان خود را می کشد .
در این هنگام نشانه های ظهور حضرت مهدی (ع ) آشکار شده و شاید بزرگترین نشانه آن ، ندای آسمانی است ، که به نام او در 23 ماه رمضان شنیده می شود .
سیف بن عمیره گفت : نزد ابوجعفر منصور بودم وی بدون مقدمه گفت : این سیف بن عمیره بدون تردید ندا کننده ای از آسمان نام مردی از فرزندان ابوطالب را می خواند . گفتم : فدایت شوم ای امیرمؤ منان ، این سخن را روایت می کنید ؟ گفت : آری سوگند به آن کس که جانم در دست اوست آن را با گوش خود شنیدم . گفتم : ای امیر مؤ منان ، من تاکنون چنین حدیثی از کسی نشنیده ام ! گفت : ای سیف ، این سخن حق است ، زمانیکه آن امر واقع می شود ، نخستین کسی که اجابت نماید ما هستیم ، مگر نه این است که آن ندا ، مردی از عموزادگان ما را می خواند ؟ گفتم : آیا آن مرد از فرزندان فاطمه (س ) است ؟ گفت : آری این سیف ، چنانچه این روایت را از ابوجعفر محمد بن علی امام باقر نشنیده بودم ، اگر تمام مردم روی زمین برایم می گفتند نمی پذیرفتم ، اما او محمد بن علی (امام باقر (ع ) است .
طبق روایات پس از این ندای آسمانی ، حضرت مهدی (ع ) به طور سری با برخی از یاران و هواداران خود ارتباط برقرار می نماید . درباره آن بزرگوار ، در سراسر گیتی سخن بسیار به میان آمده ، و نام وی زبانزد همگان گشته ، و محبتش در دلها جای می گیرد .
دشمنان وی از ظهور آن حضرت سخت بیمناک شده ، و از این رو برای دست یافتن به او به تلاش و کوشش می پردازند . . . در میان مردم شایع می شود که آن حضرت در مدینه منوره اقامت گزیده ، و حکومت حجاز یا نیروهای خارجی جهت کنترل اوضاع داخلی حجاز ، و پایان دادن به کشمکش قبائل با حکومت وقت لشکریان سفیانی را از سوریه به یاری می طلبند .
این سپاه وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمی که دست یابند او را دستگیر می کنند . بسیاری از آنان و شیعیان آنها را کشته و بقیه را بزندان می افکنند .
سفیانی ، دسته ای از نیروهای خود را روانه مدینه می کند و آنها مردی را در آنجا بقتل می رسانند و مهدی و منصور از آنجا می گریزند ، و از اولاد پیامبر (ص ) کوچک و بزرگ آنان دستگیر شده به گونه ای که هیچکس نمی ماند جز اینکه دستگیر و زندانی می گردد ،
نیروهای سفیانی در تعقیب آن دو مرد از شهر بیرون می آیند و حضرت مهدی (ع ) همانند حضرت موسی علیه السلام ، بیمناک و نگران از آنجا خارج شده و رهسپار مکه می گردد .
سپس آن حضرت در شهر مکه با بعضی از یاران خود تماس می گیرد . . . . تا اینکه قیام و حرکت مقدس خویش را در شب دهم محرم بعد از نماز عشاء از حرم شریف مکی آغاز می کند آنگاه نخستین سخنرانی خود را برای مردم مکه ایراد می فرماید ، که دشمنان وی سعی در ترور آن حضرت دارند ، اما یاران آن حضرت با در میان گرفتن آن بزرگوار دشمنان را دور و متفرق ساخته ، و نخست بر مسجد الحرام و سپس بر مکه تسلط می یابند .
و در صبح روز دهم محرم حضرت مهدی علیه السلام پیام خود را به زبانهای مختلف به تمام جهان ابلاغ می کند و ملل دنیا را به یاری خویش دعوت کرده ، اعلام می دارد که در مکه باقی خواهد ماند ، تا معجزه ای که جد گرامی اش حضرت مصطفی (ص ) وعده فرموده ، و آن فرو رفتن لشکریان سفیانی بزمین است که برای درهم شکستن حرکت آن حضرت راهی مکه می شوند ، به وقوع پیوندد .
اما پس از اندک زمانی ، معجزه وعده دادن شده در مورد سپاه سفیانی که در مسیر مکه به حرکت در آمده اتفاق می افتد .
چون (سپاه سفیانی ) به بیابان مدینه می رسد خداوند آنها را در زمین فرو می برد ، و این مصداق فرموده خدای بزرگ است که فرمود :

((و اگر تو ای پیامبر سختی حال تبهکاران را مشاهده کنی آنگاه که ترسان و هراسان گشته و هیچ از عذاب آنان فروگذار نشود و از مکانی نزدیک گرفتار شوند
((همینکه به بیابان می رسند به زمین فرو می روند و کسانی که پیشاپیش رفته اند باز می گردند تا ببینند آن قوم چه کردند که خود نیز به سرنوشت آنان دچار می شوند و عقب ماندگان نیز از راه رسیده و به آنها می پیوندند که جویای حال آنان شوند ، به همین بلا گرفتار می شوند .
آن حضرت پس از این معجزه فرو رفتن دشمنان در زمین ، با سپاه خود که متشکل از ده و اندی هزار تن است که از مکه رهسپار مدینه می گردد ، و پس از نبردی با نیروهای دشمن مستقر در آنجا ، مدینه را آزاد ساخته ، آنگاه با آزادسازی دو حرم مکه و مدینه فتح حجاز و تسلط بر منطقه خاتمه می یابد .
برخی از روایات خاطر نشان می سازد که آن حضرت ، پس از پیروزی بر حجاز راهی جنوب ایران می شود و در آنجا با سپاه ایران و توده های مردم آن سامان به رهبری خراسانی و شعیب بن صالح برمی خورد آنان با وی بیعت کرده و با همرزمی یکدیگر با قوای دشمن در بصره به پیکار می پردازند که سرانجام به پیروزی بزرگ و آشکاری دست می یابند .
سپس امام (ع ) وارد عراق گردیده و اوضاع داخلی آنجا را پاکسازی می کند و با درگیری با بقایای نیروهای سفیانی و گروهکهای متعدد شورشی آنها را شکست داده و به قتل می رساند .
آنگاه عراق را مرکز حکومت و کوفه را پایتخت خود قرار می دهد ، و بدین سان ، یمن ، حجاز ، ایران ، عراق ، و کشورهای خلیج فارس یکپارچه تحت فرمانروائی آن حضرت در می آید .
رویات یادآور این معناست که نخستین جنگی را که حضرت مهدی (ع ) پس از فتح عراق به آن اقدام خواهد نمود جنگ با ترکان است :
((اول لواء یعقده یبعثه الی الترک فیهزمهم ))
نخستین سپاهی که حضرت مهدی (ع ) تشکیل می دهد لشکری است که به سوی ترکها گسیل داشته و آنها را شکست می دهد .
و ظاهرا مقصود از ترکان ، روس ها است که بعد از جنگ جهانی با رومیان یعنی غربیها ضعیف و ناتوان می شوند .
و امام (ع ) پس از تجهیز ، سپاه بزرگ قومش را راهی قدس می گرداند ، در این هنگام سفیانی در برابر آن حضرت عقب نشینی می کند تا اینکه لشکریان حضرت مهدی (ع ) در ((مج عذراء)) نزدیک دمشق فرود می آیند ، و گفتگو و مذاکراتی میان آن بزرگوار و سفیانی انجام می پذیرد ، اما موضع سفیانی در مقابل آن حضرت ضعیف است بخصوص که موج گسترده مردمی به آن حضرت گرایش پیدا می کنند . به گونه ای که روایات نشان می دهد ، سفیانی می خواهد قدرت را به او واگذارد ، اما حامیان یهودی و رومی وی و دستیارانش او را سرزنش می کنند .
آنها با بسیج نیروهای خود با امام (ع ) و سپاه وی درگیر نبردی بزرگ می شوند ، نبردی که محورهای ساحلی آن ، از عکا در فلسطین گرفته تا انطاکیه در ترکیه و در داخل از طبریه (1) تا دمشق و قدس را فرا می گیرد . . .
در این هنگام خشم الهی بر نیروهای سفیانی و یهودی و رومی فرود آمده و به دست مسلمانان کشته می شوند ، به گونه ای که اگر یکی از آنان در پشت صخره ای پنهان شود ، آن صخره بانگ برآورد : ای مسلمان ، در اینجا فردی یهودی مخفی شده او را هلاک کن .
در این لحظه ظفر و یاری خداوند بر امام مهدی (ع ) و مسلمانان به ارمغان آمده پیروزمندانه وارد قدس می گردند .
غربیان مسیحی به طور ناگهانی مواجه با شکست یهودیان و نیروهای پشتیبان آنها به دست با کفایت آن حضرت می شوند ، از این رو آتش خشم آنان برافروخته شده و علیه امام (ع ) اعلان جنگ می دهند .
ولی ناگاه حضرت مسیح علیه السلام از آسمان به قدس فرود آمده و با سخنان خویش جهانیان و بویژه مسیحیان را مورد خطاب قرار می دهد .
فرود آمدن حضرت مسیح (ع ) برای جهانیان علامت و نشانه ای است که موجب شادی مسلمانان و ملتهای مسیحی خواهد گردید .
به نظر می رسد که حضرت مسیح (ع ) میان حضرت مهدی (ع ) و غربی ها وساطت نموده ، قرارداد صلحی به مدت هفت سال بین دو طرف بسته می شود .
بین شما و رومیان چهار پیمان صلح برقرار می شود که چهارمین آنها به دست مردی از (خاندان ) هرقل ، انجام می پذیرد و هفت سال به طول می انجامد . مردی از عبدالقیس به نام ((مستور بن غیلان )) پرسید : این پیامبر خدا پیشوای مردم در آن روز چه کسی خواهد بود ؟ فرمود : مهدی از فرزندانم ، که مردی چهل ساله بنظر می رسد ، چهره اش چون ستاره تابان می درخشد ، برگونه راست او خالی وجود دارد ، و در حالی که دو قبای قطوانی (2) به تن دارد همچون مردان بنی اسرائیل جلوه می کند ، وی گنجینه های زمین را استخراج نموده و شهری شرک آلود را آزاد می سازد .
آنگونه که در بعضی روایات آمده غربی ها پس از دو سال پیمان صلح را می شکنند . شاید انگیزه این پیمان شکنی ، ترس و وحشتی است که حضرت مسیح (ع ) در اثر ایجاد موج همبستگی مردمی در بین ملتهای آنان بوجود می آورد . بسیاری از غربیها به آئین اسلام گرویده و حضرت مهدی (ع ) را مورد حمایت و تاءیید خویش قرار می دهند .
لذا رومیان در یک هجوم ناگهانی با نزدیک به یک میلیون سرباز به سرزمین شام و فلسطین یورش می آورند .
((آنگاه با شما پیمان شکنی نموده و با ارتشی متشکل از هشتاد لشکر و هر لشکر دوازده هزار سرباز به سوی شما گسیل می شوند))
و نیروهای اسلام رویاروی آنان قرار گرفته و حضرت مسیح موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدی (ع ) اعلام داشته و پشت سر وی در قدس نماز می گزارد .
نبرد با رومیان (غربیها) در همان محورهای نبرد آزادی قدس ، از عکا تا انطاکیه ، و از دمشق تا قدس و مرج دابق (3) روی خواهد داد که شکستی سخت متوجه رومیان و پیروزی بزرگ و آشکاری نصیب مسلمانان می گردد .
پس از این کارزار دروازه های پیروزی جهت فتح نمودن اروپا و غرب مسیحیت ، به روی آن حضرت گشوده می شود . . . و ظاهرا بسیاری از کشورها به وسیله انقلاب ملتهای خودشان فتح می گردد ، چرا که ملتها حکومتهای خود را که مخالف حضرت مهدی و مسیح علیهماالسلام است سرنگون ساخته و حکومتهای طرفدار آن حضرت را برپا می دارند .
بعد از فتح غرب توسط امام (ع ) و در آمدن آن تحت فرمانروائی آن حضرت ، و اسلام آوردن بیشتر مردم آن سامان ، حضرت مسیح علیه السلام رحلت نموده و حضرت مهدی (ع ) و مسلمانان برپیکر او نماز می گزارند ، و آنطور که روایات می گوید ، امام علیه السلام مراسم دفن و نماز خواندن بر بدن وی را آشکارا در حضور مردم انجام می دهد ، تا همچون بار اول درباره او سخن ناروا نگویند ، سپس پیکر پاک او را با پارچه ای که دست بافت مادرش مریم صدیقه علیهما سلام است کفن نموده و در جوار مزار شریف در قدس به خاک می سپارد .
پس از فتح جهان توسط آن حضرت و یکپارچگی تمام دولتهای جهان به صورت یک حکومت اسلامی . . . امام (ع ) جهت تحقق بخشیدن به اهداف الهی در ابعاد گوناگون و در میان ملتهای جهان اقدام می کند ، و برای تعالی بخشیدن و شکوفائی زندگی مادی و تحقق توانگری و رفاه همگان قیام نموده و جهت گسترش فرهنگ و دانش ، و بالا بردن سطح آگاهی دینی و دنیایی مردم می کوشد . . .
کتاب عصر ظهور - علی کورانی